Bu aralar “zinde kuvvet” lafını biraz sıkça kullanır oldum, düşününce biraz anlamlı da geldi. Aslında bununla demek istediğim “politik toplum”dan başka bir sey değil.
Bilindiği gibi zinde kuvvet lafı 1960’ların siyasal jargonundan kalma. Belki geçmişi de vardır ama politikada etkili kesimleri, somut olarak da 60’ların Türkiyesinde ordu, gençlik, aydınlar ve belki o zaman için işçi sınıfının bir kesimini de ifade ediyor.
Şimdi kimler bu zinde kuvvetler?
Neyse… bu soru bi yana, siyaseti böyle düşünmek demokrasi dediğimiz şey her ne ise onun yarattığı bir ilüzyondan kurtarıyor bizi.
Bu ilüzyon şudur: Her birey, belli bir toprağın üzerinde yaşamak yani varolmak nedeniyle otomatik olarak politik kabul edilir ve genel oy hakkı bu varsayımın en somut halidir. Elbette bireylerin politika yapma hakları bir sürü yasa ile mümkün kılınır ama bunun en çok göründüğü an elbette seçimlerdir.
Bu esasında güçlü bir ilüzyondur çünkü, bir kere o ülkede yaşayan bir sürü insan başından bu sürecin dışındadır. 18 yaşından küçükler, göçmenler, çingeneler vs.. İkincisi, oy kullanma hakkı olan insanların da bir kısmı hiç oy kullanmazlar. Üçüncüsü, oy kullananların önemli bir kısmı, arkadaş, dost ya da akraba hatrı için oy kullanır. Yine bir başka kesim, sadece seçim vakti geldiğinde çok düşünmeden öylesinde oy kullanır. Sonuçta, siyasetle gerçekten aktif bir ilişki kurarak oy kullanan gerçekte bir azınlıktan ibarettir. Ve o azınlığın da gözünü dikerek izlediği, fikirlerini oluşturduğu başka bir azınlığa zinde kuvvetler deniliyor.
Bu zinde kuvvetler kelimenin 60’lar Türkiye’inde kazandığı darbesel çağrışımlar bir yana gerçekten de önemlidir. Zinde kuvvetler bazen “sokaktaki vatandaş”tır, bazen tayyib’in diline yapışmış “milletimiz”dir, bazen “huzur ve güvenlik arayan vatandaş”tır, bazen de “provokasyonlara tepki veren esnaftır”.
Ama buna bakıp elitist siyasete soyunanlar yanılırlar, çünkü esasında ne kadar işlevsel de olsa, “zinde kuvvetler” de bir ilüzyondan ibarettir…
Berlin’de bir hayalet dolaşıyor: Türkiyeli yeni diaspora. Sevdikleri biçimde söylersek New Wave-Yeni Dalga’cılar. Bir de eskisi var elbette. Daha doğrusu, New Wave kendine yeni derken, kendinden öncekilere de eski demiş oluyor. Yeni diaspora Almanya’ya "ben senin bildiğin Türklerden değilim” diyor. Yeni Dalga eğitimli, genç ve hırslı. Eski Dalga da gençti, ancak Türkiye’nin köylerinden gelen genç köylülerdi. Bir zamandan başka bir zamana geldiler. Kimse umursamadı ama zamanı sırtlarında taşıdılar. Eski Dalganın sırtında kocaman bir kambur var, dışarıdan bakan sadece kamburu görüyor. İçerden görünen ise, Sivas, Çorum ve Varto. Yeni Dalga, aksine, zaman değil, mekan değiştirdi. Türkiye’nin millenial kuşağı Berlin’de aynı zamanı yaşadıklarını düşündükleri çocuklarla komşu oldular. Biraz daha geriye gidersek Yeni Dalga Erdoğan’ın Türkiye’sini önce beğenmedi, sonra şöyle bir silkeledi (Gezi’de), sonra da siyasetin doğuda pek kibar bir şekilde yapılmadığını farkederek, Türk
Yorumlar