pigeonhole

şimdi efendim, ayıptır söylemesi, biz demokrasiyi yeterince sindirmiş bir millet değiliz. idrak meselesi, ne yapalım ki girmiyor kafamıza. yani hatırlıyorum da, ilkokulda bizim sınıfta “kar”ı incelterek söyleyemeyen çocuklar vardı. sonra gene bir zamanlar bir öğrencim vardı. altı ayda sadece rasyonel sayılarda çarpma ve bölmeyi öğretebildim, payda eşitleme kafasına girmedi, o yüzden toplamayı beceremedi. olmayınca olmuyor. işte bizim millet de bu demokrasiyi kavrayamadı bi türlü. gerçi diyebilirsiniz ki belki öğretmenler kötüdür, olabilir tabi, ama marx’ın dediği gibi eğitenlerin de eğitilmeye ihtiyacı var, ve onlar da gene bu aziz milletin bağrından çıkıyorlar. sonuçta bu yorum bizi fasit bir daireye götürür ki, bunun ne demokrasiye ne de cumhuriyete bir faydası olur. şimdi dolayısıyla bu ikinci cumhuriyetçilerin senelerdir uğruna tonlarca mürekkep akıttıkları demokrasi davası çıkara çıkara bir ikinci kemalizm çıkarabildi. birincisinin pek çok açıdan simetriyi olan bu cumhuriyetin öm

tekel direnişinin yeni bir şeyleri temsil ettiğini herkes hissediyor. umut deniyor, direniş deniyor, hak arama deniyor… daha bir sürü şey var herhalde. burda internetin başında geçirilen birkaç saat bile başka türlü bir şeylerin döndüğünü anlamaya yetiyor. bizim gibi yaş ortalaması maksimum 23 olan kalabalıkların içinde slogan atmaya alışmış insanların, koca koca adam ve kadınların sloganlar atmalarını, sokaklarda kendilerini paralamasını izlemek başlıbaşına şaşırtıcı ve heyecan verici deneyim. bu işi çok ciddiye aldıkları belli, bir sürü insanın yeniden inançlarına bağlanmasına neden oldukarı tahmin edilebilir. sonçta “vurulduk ey halkım, unutma bizi” den beş adım ileriye gidebildik. solcuların anlaşılır nedenlerle “halk”la kurdukları tek taraflı ve eskiden neredeyse dini son dönemdeki nihilist ilişkinin biraz sarsılmasına hizmet edebilir. iyi hoş ama bizde bu neoliberal politkalara direnme olayı belki de ilk kez bu eylemle güçlü bir ses buldu. Sorun sol bu dönemi, eğer sokaktaki vat

"liberal" ya da "liberal solcu" ifadelerinin sol çevrede bir küfür gibi kullanılmaya başlanması hayra alamet değil doğrusu. Tanıl Bora tam da buna değinmiş: "Uzun bir zamandır, geniş bir sol yelpazede, liberal adı ya da sıfatı, bir hakaret olarak kullanılıyor. "Liberal aydınları" eli kanlı işkencecilerden katillerden daha vahim bir musibet olarak takdim etmeye kadar varabiliyor iş. Özellikle kendini liberal olarak tanımlamayı tercih etmeyen sol, sosyalist aydınlara da teşmiş edildiğinde, hakaret kastı, hakaret olmadığında da ötekileştirme vasfı belirginleşiyor. Sosyalist solu liberalizmden ayırt etmek, farkı koymak elbette lüzumlu ve önemli. Ancak solculuk ortamında anti-liberalizme, bu farkı belirlemenin icabını aşan bir şehvetle sarılınmıyor mu? Anti-liberalizmin iğvasına kapılmanın götüreceği tehlikeli sular vardır. Faşizmin sosyalizmle liberalizmi aynı soydan düşünmesi boşuna değildir; liberalizmi karalarken "yabancılık", "batı-kayn

şu londra’da yaptığım en karlı iki alışveriş, 50 pense aldığım Guardian+bi kupa+kocaman kek ve 40 pense aldığım times+d.h.lawrence’ın “sons and lovers” ı oldu. bi şeyi bedava edinmek ingiltere’de olabilecek en sürprizli şey…

asaf savaş lse’de bir konuşma yaptı. ne mi dedi? - 2007’ye kadar her şey iyiydi. İşsizlik yüksekti ama yapacak birşey yoktu: 2002-2004 arasında faizler gerektiğinden fazla tutulmuştu, ondan sonra da tren kaçmıştı. (faizlerle ilgili mali politikaya güvenmediler, diyor) - 2007 sonrası kriz iç nedenleri vardı. Ama artık Türkiye’nin hem doğru makro politkalar uygulaması hem de ihracata dayalı büyüme yapması mümkün değil. (yani işsizlik sürecek) - uzun vadede hepimiz öleceğiz.(keynes) Akat taa istanbul’lardan gelip uzun ekonomideki kısa vadede yapısal sorunlardan bahsetmenin anlamsız olduğunu, uzun vadede ise Keynes’in dediği gibi ölmemizin kaçınılmaz olduğunu söyledi. Akat’ın vardı ise Keynes’ciliğinden “makro politika etkindir”den başka birşey kalmamış. Acaip valla. bence gelip Tayyip gibi bir şiir okuyup gitseydi daha iyi olurdu. Hatta direk Tayyip gelseydi çok daha iyi olurdu. Tamam iyi stand-up’çı olmuş, arada keynes’ten, polonyalı yatırımcı dostlarından ya da lenin’den bahsetmesi ilgi

Akp ile ilgili daha önce yazdıklarımı şöyle özetleyebilirim: 1. Türkiye’nin yakın dönem (90’lar) tarihinin güçlü bir eleştirisi ile kendi doğal tabanının ötesinde bir dinamizm yaratıyor. Kendi tabanının liberalleşmesi toplumun muhafazakarlaşmasından daha güçlü. 2. Ekonomide neo-liberal dönüşümün inançla savunuyor ve uyguluyor. Bununla ilgili güçlü bir toplumsal muhalefete maruz kalacak, kalıyor. 3. Dogmatikleşmeye ve güç kaybetmeye mahkum. Kendini dönüştürecek politik ve entelektüel yeteneklere sahip değil. Bu yüzden demokrat parti’den ziyade anap’ı andırıyor. Buradan şuna varıyorum: akp’yi düşünürken toplumun “muhafazakarlaşması” ile ilgili paniğin ötesine geçmemiz lazım. Muhafazakarlaşma/cemaatleşme tespiti, miyobik ve üstelik abartılı olma olasılığı çok yüksek bir analizin ürünü. Dahası, solun da içinde yüzdüğü kesimlerin psiko-kültürel korkularını açığa vuruyor. (siyasette ve devlet mekanizmasında cemaatleşmeyi ayırmak lazım; bu bir hakikat ve üzerine gidilmesi gereken bi nokta.) P